Her sigara dumanında,
Bir zaman daha yitip gider,
Bilinmez uzaklara,
Tükenir yavaşça,
Ama yine de umut, her nefeste saklıdır.

Bir nefes,
Bir umut.
Her çekişte yeni bir dünya doğar,
Sonra tekrar silinir izleri,
Dumanın ardında.

Duman,
Sarmalar beni.
Yitip giden hayaller,
Dizlerimde biriktirdiğim anılar,
Her nefeste yeniden yaşarım seni.

Yaşanmışlıklar,
Hep acı mıydı?
Yoksa mutluluğu da buldum mu bir nefeste?
Bilemem…
Ama sen varsın her dumanın kıvrımında.

Seni düşündüm,
Her anında o dumanın.
Büyüdüm düşüncelerinle,
Tüm hayatım o dumanla şekillendi.
Ve ben, hep seni soludum.

Zaman mı yitiyor?
Yoksa ben mi?
Her nefeste biraz daha kaybolurum sende,
Biraz daha adanırım sevgine,
Biraz daha sen olurum.

Sabahın ilk ışıkları,
Bir dükkânın kepengi kalkarken,
Yavaşça uyanan bir sokak,
Beni sarar,
Ve her şeyin içinde
Senin varlığın bir gölge gibi süzülen.

Hammallar bir şeyler taşıyor,
Köşe başındaki çaycı,
Bütün günü güneşin altına katlanarak geçiriyor,
Sokak köpekleri,
Her adımda birbirlerini kovalar,
Ama ben,
Bütün bu koşturmacanın içinde seni düşünürken kaybolurum.

Bir araba kornası aniden,
Bir kamyonetin gürültüsü,
Bir kadın telaşla yürürken,
Caddede bir çocuk düşer,
Ama ben,
O düşüşte seni sevdim,
Ve her gürültüde seni düşündüm.

Bir sigara daha,
Bir duman daha…
Her çekişte daha derine inerken,
Şehir büyür,
Ama ben hala seni soluyorum.
Sokak lambaları yanmaya başlar,
Bir yanımdan geçenlerin gölgeleri,
Sana olan sevgimi anlatan sessiz birer çığlık gibi.

Bir telefon çalar,
Bir ekmek arabası geçer,
Ama ben her şeyin içinde seni ararım,
Düşen bir yaprağın ardında,
Sonsuz bir düşüncede seni bulurum.

Ve duman,
Her zaman bir kayboluş,
Her zaman bir yeniden doğuş,
Bir sigara,
Bir aşk,
Bir ömür.

Ve sonunda,
Senin dumanında,
Sende kaybolurum.
Sonsuzluğa kadar,
Seninle soluk alırım.