Bir defa sevdim seni,
Bir an’lık bakışınla, içime işleyen o gülüşle başladı her şey.
Aşk, o kadar uzak ve yabancıydı bana,
Ama sen geldin, dokundun kalbime.
Kalbim seninle ilk kez böyle çarptı,
Ve hiç bu kadar ağır olmadı sol yanım.

Şimdi, hükmünü verdin tüm varlığıma,
Kelepçeledin yüreğimi, mühürledin kapıları.
Sevmek, bana hep uzaktı oysa,
Ama işte buradayım,
Ellerinin zindanlarında,
Güneşsiz, sessiz günler içinde.

Seni sevdim sadece,
Gelip geçici dostluklar yok artık,
Yüreğimi verdim o karanlık aşk kuyusuna,
Ve dilim tutuldu,
Konuşamam artık, en güzel sözler dudaklarımda mühürlü.

Kur mahkemeni istersen,
Sor bana neden sevdim,
Ve kalemi kır,
Hazırım idama, hazırım kalbimin sallanışına,
Hazırım, çünkü her gün sensiz, bir ölüm daha.

Baktıkça gözlerine,
Kayboluyorum o derinlerde,
Fırtınalar kopuyor içimde,
Ve yüreğim diyor ki,
“Çek tetiği, bitsin artık bu sensizlik,
Zaten, sen yoksan ölümden farksız her an.”

Sensiz doğmadım, sensiz ölmedim,
Ama her gün seninle ölüyorum.
Ve şimdi anladım,
Ben kelimelere yüklediğim tüm anlamları bıraktım,
Sadece bir gerçek var:
Senin ellerinde kayboldum.

Ellerini seviyorum,
Her dokunuşun dünyamı sarıyor,
Ve işte en derin teslimiyetim:
Bennn senin ellerinde öleceğim...