0
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
162
Okunma
Sana bakmak
bir zamanlar dua gibiydi —
şimdi suskun bir ezgi
dökülür ince ince dudaklarımdan.
Seninle başlardı günüm
Seninle biterdi gecem
hic derdim yoktu gülerdi hecem.
İçimde,
adımlarını sayan bir sokak var hâlâ.
Duvarlarına yaslanmış
gözleri…
bir yabancı gibi her köşede izliyor seni.
Ben,
adını unutmayan bir rüzgârım artık.
Her esişimde
sana biraz daha yaklaşan
ama hiç dokunamayan.
Bir harfini kaybettim isminin,
ve o günden beri
bütün cümlelerim sende yarım.
Kalbim,
her atışta seni anıyor.
Ama sen,
her sessizlikte benden uzaklaşıyorsun.
Sana değmeden yanmak
ateşi tarif etmek gibi
yandığını bilirsin,
ama kimse görmez.
Ve ben,
bir gölgenin ardından yürüyen
adı unutulmuş bir şair gibi
sana yazmaya devam ediyorum.
