Puslu bir sabah, sisli bir solukla yanlızlığın dik uçurumuna uyanmak, en zor yer belki orası günün başında zorluklar içinde, ümidin gri olduğu bir anda , yalnızlığı hissetmek ve düşecek gibi hissetmek.Kalbi burkan bir hüzün içinde sessizliğe bürünür.

Bu sessizlik acıyıda beraberinde getirir, yıldızlar solgundur ancak işte orda bir nur tanesi yırtar sessizliği ve karanlığa fısıldar, işte orası bir çay saati ve sevgilinin olduğu yer.

Hüzün bulutlarının gözlerinden aktığı yerde yarinin bakışları bir şifa olur ve iyileştirir en kırılgan yerlerini. Ruhuna işler bu bakış onu toplamasını ister bir çay vaktinde.

Bu duyguların hepsi özlemin ve hasretin yaktığı bir ateşti, en saf halini çıkarmıştı ortaya, bütün ağrılıklara ve yüklere rağmen gül açmıştı en güzel yerde.

Hüzün içindeki bu aşkın yolculuğunda yüreklerimizi en derine götürdün tesbihim, ısıttın bir çay saatinde, gözyaşlarının mucizesi hasretle birleşince sevenlerin haberi olmasada yürekler akan birbirine , yüreğine sağlık canım , sevgi ile:* hep ışılda

Dünya işte ..
Bazen bir çay bardağının o ince belli camına sığıyor.
Tüm kargaşası, tüm uğultulu sesleri, suskunlukları, yarım kalmış tüm cümleleriyle birlikte..

Sıcaklığında müebbet bir muhabbettir zaman, o zaman.
Çayın deminde şiir, şiirin dizelerinde de sıcacık bir muhabbet başlar.
Buğusunda anları usulca önümüze serer.
Hani bir sabahın yorgun soluğunda gözlerini aralarsın da, içinden geçen her düşünce bir sis gibi dağılır evrenin üzerine ya, kalbindeki çatlaktan sızan o eski sızı, ansızın çıkar gelir ya aniden, işte tam da o an, bir ç'ay vaktidir sığınılacak olan.


Gecenin sessizliği ay ışığının gümüş kanatlarında ağır ağır inerken toprağa, bir bardak çaydan yükselen buhar usulca karışır bu dinginliğe. Ayla çayın eskiden beri bir muhabbeti vardır aslında.
Biri gökyüzünün en efsunlu şairi ise, diğeri de yeryüzünün en mahir sırdaşıdır.

Ve ikisi de en çok geceyi sever.

Ay vakti İnsan neye dokunsa ya hatıra olur ya da hayal.
ve böyle bir gecede balkon demirine yaslanmış bir beden elinde ince belli bir bardak çay ile gökyüzüne bakar.

Çay, ay vakti içilirken daha başka olur. Demin acılığı geceyle sevişir, rengi göğün lacivertine çalar. Ayın ışığında parlayan bardağın camı, bir şiirin ilk dizeleri gibi olur.. Söz söylenmez belki ama bir dolu anlam akar içe.

Ve çay, sabırla dinler.
Ne sorar ne yargılar.
Ay da yukarıdan sonsuz bir şefkatle bakar yeryüzüne.
Belki bu yüzden bir gecede hem en çok hüzünlenir hem de en çok umutlanır insan.
Ay ışığı gibi naif, çay gibi sıcak bir his dolaşır damarlarında.

ve sonra da şöyle bir dua dökülür dilden;
"Ey gece, ey ay, ey çay! Beni olduğum gibi kabul et"

Hayat, çoğu zaman yamalı göklerin altından geçen bir kırlangıcın izinde sürükler bizi.
Her göç, biraz eksilmek; her konak, biraz kabullenmek demektir.

İşte böyle zamanlarda bir ç'ay vaktidir bizi hayata bağlayan.
Ay ışığının altında çaydan yükselen o narin buhar içimizde biriken ne varsa alır götürür.

''O yüzden sevgili, topla beni.
Yorgun ruhumun kıyısında durma.
Gel, bir ç'ay vaktinde buluşalım.
Ne çok konuşalım ne de susalım.
Sadece oturalım.
Sessizliğin bizi anlattığı yerde, geçmişin izini sürdüğümüz bu şehirde. Belki bir kelime dökülür dudaklarımızdan, belki bir şiir oluruz, belki sadece bir bakış..'' derken Tesbih şairim..

''Bazen bir ömür sadece bir ç'ay vaktine sığar.'' diyerek tamam eder şiirini.

Şiir de çay gibi paylaşılınca güzeldir.
İki kişi sessizce oturur bir masada; biri çay yudumlar, diğeri şiir okur. Sonra roller değişir. Söz geçer gözden kalbe, kalpten dile.

Şiirden bir yudum aldım,
sözcükleri çay gibi demlenmiş,
ay gibi sakindi.
kalbim biraz daha ısındı.

Sevgi ve selamlar.

🌾