Bugün...
Yağmurlu bir gün... Sokaklar sessiz ve kimsesiz.
Gökyüzünden dalgalar vuruyor gönlümün yamacına.
Martılar gelmiyor eskisi gibi kalbimin limanına.
Kadehler derman olmuyor artık açtığın yaralara.
Karanlığa hapsedilmiş sanki, üşüyor düşlerim...

Şimdi...
Bir yanım onda kaldı, diğer yarım paramparça.
Ne tutunacak bir dalım var, ne de yaşamaya bir sebebim.
İşte, kırık bir sandala bıraktım bütün hayallerimi.
Uçsuz bucaksız okyanusun derin maviliklerine salıyorum.
Sen sus, ağlama yüreğim... Gözlerim zaten yaşlar döküyor.

Hatırlar mısın...
Sahillerde yürürdük seninle, el ele, göz göze...
“Hadi bir şiir daha okur musun benim için?” derdin ya her defasında.
“Ellerimi hiç bırakma, korkuyorum,” deyip başını yaslardın omzuma.
“Rüzgar ne kadar acı esiyor,” deyip kulaklarını kapatmıştın.
Benim de gözlerimde bir yağmur seli başlamıştı o an... Hatırlar mısın?

Ertesi Sabah...
Sessiz bir güne gözlerimi açtım, uyuyakalmıştım.
Bahçeden kalabalık sesler geliyordu, umursamadım.
“Komşular dedikodu yapıyordur herhalde,” diye düşündüm.
Sonra annem geldi... Gözleri dolu doluydu.
Boynuma sarıldı: “Yavrum...” dedi, “Oğlum... Komşu kızı...”

Anlamıştım...
Söylemeye kimsenin dili varmadı, ben öylece kala kaldım.
Bir karanlık perde çekiliyordu gözlerime sanki.
Sesler uğultuya dönüştü, beynimi kemiriyordu çığlıklar.
Gözlerimi tekrar açtığımda üç koca gün geçmişti.
Ve... Komşu kızı karşımda duruyordu, bana gülümsüyordu.

Şaşkın Bakışlarla...
“Sen yaşıyorsun...” diye bildim sadece.
“Tabii deli, ne zannettin? Asıl sen yaşıyorsun... Bana döndün,” dedi.
Ağladı ve sarıldı.
Aslında etrafımda gözyaşı dökenler, benim için ağlıyormuş.
Yorgun kalbim, ayrılığın yükünü kaldıramamıştı.
Derin bir uykuya dalmıştım o gece, huzurlu bir vadi üzerinde...

Sadece şunu bilmeni isterdim ki:
Ben seni ölürcesine sevdim... Komşu kızı.

Ama artık içimde bir şeyler yıkıldı, hiçbir şey eskisi gibi olamaz.
Şu an ben yaşamıyor da olabilirdim...
Geri getirebilir miydin beni?
Dindirebilir miydin garip anamın gözyaşlarını?
Sen bu sevdaya ihanet ettin, sabrımı tükettin, ömrümü tükettin.

Hadi git şimdi.
O son vedanı ettiğin gibi...
Fırtınalar kopsa da yüreğimde,
Ben seni yalnız da yaşarım içimde.