Sahilin kıyısında bir şehir vardı,
Rüzgârı serin, balığı boldur adı.
Cumartesi günüydü Rabb’in emri,
Avlanmayın o gün, budur kaderi.

Balıklar o günle taşar denizden,
Sanki bir sınavdı kalpten ve gizden.
Ama nefsin gözü doymaz hırstan,
Şekil başka, kalp bozulur içten.

Kurallar belliydi, netti yasağı,
Ama onlar aradı hilenin çağı.
Cuma’dan ağ atıp Pazar topladılar,
Zahiren doğruydu, ama yalanla yaşadılar.

Bir grup uyardı: Bu yol haramdır!
Rabbin gazabı, sabrını arar bir.
Diğerleri güldü: “Bize ne söyler?”
Dünya sevgisi kalpleri örter.

Sonra bir ses yankılandı semada:
Maymun olun şimdi! Düşün zelilde!
Söz bitti, şekil gitti, kaldı mahviyet,
İnsan suretinde yoktu şahsiyet.

Aynalar küstü, aynalar kırık,
Yüzlerde utanma, dilde yok zırık.
Üç gün yaşadılar o hâl içinde,
Sonra silindiler bir lanetle.

Ama Rab korudu uyarıcıları,
Sakındı kötülükten kalanları.
Susmayan kurtulur fitneden her an,
Sessiz olan bile kaybeder zaman.

Bir kavmi azıttı çıkarla hile,
Allah dedi: ‘Maymun olun zilletle!’
Bugün de kim bozar hak olan şeri,
Olan budur: Kaybeder hem can, hem yeri.