1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
288
Okunma
Şuarâ Suresi (26:60-67)
26:60 – Derken Firavun, askerleriyle birlikte onları izledi.
26:61 – İki topluluk birbirini görünce Musa’nın kavmi, "Eyvah! Şimdi yakalandık!" dediler.
26:62 – (Musa:) "Hayır! Rabbim benimle beraberdir, bana yol gösterecektir" dedi.
26:63 – Bunun üzerine Musa’ya, “Asanla denize vur” diye vahyettik. Deniz yarıldı, her parça büyük bir dağ gibi oldu.
26:64 – Diğerlerini de oraya yaklaştırdık.
26:65 – Musa’yı ve beraberindekileri kurtardık.
26:66 – Sonra diğerlerini suda boğduk.
26:67 – Şüphesiz bunda bir ibret vardır. Ama onların çoğu iman etmezler.
________________________________________
Bakara Suresi (2:50)
“Hani sizin için denizi yardık da sizi kurtardık, Firavun’un adamlarını ise gözünüzün önünde boğduk.”
________________________________________ A’râf Suresi (7:136)
“Bunun üzerine, ayetlerimizi yalanlayıp onlara karşı duyarsız kalanlardan intikam aldık da onları denizde boğduk.”
________________________________________
Tâhâ Suresi (20:77-78)
20:77 – Gerçekten Biz, Musa’ya şöyle vahyettik: “Kullarımı geceleyin yola çıkar, senin peşinden gelecekler diye denizde kuru bir yol aç.”
20:78 – Firavun ordusuyla peşlerine düştü. Deniz onları tamamen kuşattı ve boğdu.
________________________________________
Yunus Suresi (10:90-92) – (Firavun’un boğulurken iman ettiğini söylemesi)
10:90 – İsrailoğulları’nı denizden geçirdik. Firavun ve ordusu da, zulmetmek ve saldırmak için onların peşine düştü. Nihayet boğulacağı anda (Firavun) dedi ki: “Gerçekten, İsrailoğullarının inandığından başka tanrı olmadığına inandım. Ben de Müslümanlardanım.”
10:91 – (Allah buyurdu:) “Şimdi mi (inandın)? Hâlbuki daha önce isyan etmiştin, bozgunculardan olmuştun.”
10:92 – “Biz de bugün senin cesedini kurtaracağız ki, senden sonra gelenlere ibret olsun. İnsanların çoğu ise gerçekten ayetlerimizden gafildir.”
Gece sessizdi, yıldızlar bile sustu,
Yürekler ürperdi, deniz dondu, kurudu.
Önlerinde uçsuz, derin bir engel,
Arkalarında öfkeyle gelen bir çengel.
Musa dimdikti, halkı titrek,
Bir çocuk ağladı, bir ana “bekle!” dedi.
Umudun ve korkunun tam ortasında,
Bir mucize saklıydı suyun koynunda.
"Asanı vur," dedi Rab’bin sesi,
Ve Musa kaldırdı itaatin nefesi.
Asa düştü — o an sular çekildi,
Deniz iki yana dağ gibi gerildi.
Dalga değil artık, birer duvar gibi,
Sırlar fısıldar gibi, ağlar gibi...
Yol açıldı — ıslak değil, kuru,
Sanki zaman durmuştu, dünya susmuştu.
İnanan geçti, yüreği titreyerek,
Her adımda imanı yeniden bilerek.
Bir çocuğun ayağı taşa değdi,
Ama düşmedi — çünkü Rab onu sevdi.
Ve sonra bir uğultu, demir nal sesi,
Firavun girdi, zulmün en büyüğüyle.
Ama deniz bilirdi kimin haklı,
Sular özledi Rabb’ine sadık halkı.
Bir çığlık yankılandı gök boşluğunda,
Sular kapandı buyruğun sonunda.
Sessizlik çöktü, deniz sustu,
Ve dünya o gün şunu unuttu:
“İnanan için deniz bile yol olur,
Zalim için su bile mezar olur.”
5.0
100% (4)
Cevap Yaz