Sana da yükseldi taş taş üstüne,
Altınla, gümüşle süsledi Ebrehe.
İstedi ki yönelsin herkes oraya,
Unutsun Kâbe’yi, dönsün buraya.

Kulleys dediler adına büyük,
Ne bir eşi vardı ne de bir benzeri
Lakin ne kadar süslese de duvarları,
Boş kaldı mabedi, sessizdi yerler.

Halk yine yürüdü Harem’e doğru,
Gönüller bağlandı Beytullah’a.
Ne şaşaa çekti ne de zorbalık,
Yolunu buldu kalpler Hakk’a.

Eline aldı kini ve öfkeyi,
Kabe’yi yıkmaya verdi yeminini.
Topladı ordusunu, filini dizdi,
Sanmıştı zafer ona yazıldı.

Mekke ye doğru yürüdü gururla,
Önünde devasa fillerle,
Lakin bilmezdi gökten gelecek,
Kudretin hükmünü, ecelin elini.

Küçük kuşlar doldu semaya,
Ellerinde taşlarla,
Her biri bir ferman gibiydi,
Ebrehe’nin sonunu yazan.

Ne ordu kaldı, ne de kibir,
Filler bile yürüyemedi bir adım ileri.
Kabe dimdik durdu yerinde,
Hidayet güneşi doğmadan evvel.