........................ NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE...

Hayallerim göklerde, kanatlanıp uçarken!
Kime, nasıl söylerim, atiden ümit varım?
Vatanım yığın, yığın hainliğe duçarken;
Oturmuş kansızlardan, derde derman ararım!
Bu muydu söylediğin, hep vakayı adiyen?
Sayende kan geliyor, gözden mütemadiyen!
Şimdi benim milletim, konuşmaya diyetli;
Milletimiz arıyor, başta bir haysiyetli…

Diyemem asla sana, nedir bu halin diye!
Ey şüheda diyarı, Türk vatanı, Türkiye!

Kendini Türk sananlar, Türk’ü esir aldılar!
Bu kahpelik değilse, deyin kahpelik nedir?
Milletimin başında, senelerce kaldılar;
Tüm değerler silindi, şu kepazelik nedir?
Kendi öz milletine,” zillet” ve “illet” diyen;
Türk düşmanını alıp, bunlar da millet diyen!
Benim yurdum görmedi, böylesi art niyetli;
Hiç kimse beklemesin, olmam hüsnüniyetli…

Nasıl derim ki sana, işgal edildin diye?
Sen esaret bilmezsin, Türk vatanı, Türkiye!

Siz asla bilmezsiniz, özgürlüğün adını;
Adaletsiz yönetim, işlemiş kanınıza…
Yaratanım biliyor, hükmünün miadını;
Burda olmazsa orda, kalmaz hiç yanınıza!
Bu fırsat artık ele, geçmez hiç ebediyen;
Sürdüremezsiniz ki, hep gayriiradî/yen…
Allah yürü demişse, olursun variyetli!
Veren geri de alır, olmazsan marifetli…

Söktünüz, bu devletin çivisini de niye?
Alttan, üstten ses gelir, Türk vatanı, Türkiye!

Şimdi hep düşünüyor, el şakakta tüm beşer!
Küfre rıza küfürdür, Allah var neden ürküm?
Eceli gelen köpek, mabet duvarın eşer;
Düşmana fırsat verme, uyan artık ey Türk’üm!
Bir bakın devşirmeler, kalkmıyorlar kat ’iyen!
Sanki pek koruyordu, sükûneti, zaptiyen…
Değişmiyor yurdumun, hiç hal-i pür melali!
Titre kurtulsun artık, bayrağımın hilali…

Yine kalkarız elbet, eğilme dik dur Türk’üm!
Yine çizmeyi giyip, gelecek Atatürk’üm!

Antalya-2019/02
Halil Şakir Taşçıoğlu