Tutkulu bir coğrafyayla iç içe geçmiş bir aşk...
Çok güzel bir anlatım...

kalemin kavi olsun

Uyanışlar, sessizliğin bekleyişinde... Yine o eksik, ne de olsa, senin yokluğunda. Bütün şehirleri harcadım, harflerle dökülüp giden yollarda... Şehirler; hani bir zamanlar insanlara ait olan yerler vardı ya, şimdi taşlar, topraklar, geriye kalan. Gerisi, dağ başları, çaylar, denizler; hep akıp giden zamanla silinip giden yaşanmışlıklar… Hadi, gel, ellerimizi birleştirelim; yaşam, belki bir anlık, ama anları hatırlamak için yeterli. Çocukluğumu, o eski günleri hatırlayalım. Erzurum'un soğuk rüzgarında, Fethiye'nin sessizliğinde kulaç atalım. Bütün o uzak diyarları hatırlayalım ve hepsinde, her birinde biraz huzur, biraz da kaçış arayalım. Urfa'nın çaylarını içip, Rize'nin dağlarına sığındığımızda, yorgunluklarımızı kaybedelim. Sinop'ta tutuklansak da, sonunda yine özgürlük var. Gözümüzde, umut var. Her adımda, bir hatıra var.

Ve bu marşlar bizim. Bizim için yazılmış, ama herkesin içinde yankı bulan kelimeler.

Teşekkür ederim, sana; kelimelerinle akıp giden bu hayata biraz daha anlam katmak için. Düşlerimdeki çocukluğumu, geçmişimi birlikte yaşatırken, hep bir gülümsemeyle geri dönüyorum. Seninle bu şehirlerde kaybolmak, her adımda biraz daha hayat bulmak… Hadi, gel, bizim de şarkılarımızı hep birlikte söyleyelim.