0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
830
Okunma
Beni biliyorsun, uzun yazamam,
Uzun uzun dinlerim zamanı...
En bilge odur,
En çok düşünen,
Kayıpların sahibi zaman...
Bölündükçe azalmayı bilmeyen,
Darmadağın halleri eksik olmayan,
Eskimiş bir yüreği yeniden bir kasabın ellerine bırakan bıkkın kişi...
Ve her hüzün bir gemi olup,
Sabrımın sırtında senin bitmez tükenmez dertlerini bana taşıdı,
Taşı taşının üstünde kalmayan evim kadar...
Kalp atışını zapt edemediğim kırık günlerde geçen saatlerimin tekrarı...
Yorgunum şimdi bu eski şehir kadar.
Sen şimdi git kadın!
Kırıktır kapım, sevdanın küs hallerine sitem etmez,
Pencerelerim güneşe gülümsemeyi bilmez,
Ay ışığı odamın kokusunu sevmez.
Ben sevdanın enkazıyım.
Uzun susmalarım var benim!
Ben zamanın adıyım ,
kayboluşların sığınağındayım...
İnşa edemez beni hiç bir el yeni baştan.
Yunus Yaşar
5.0
100% (2)
