Dünyanın bir ucuna gitmeyi, kabul ettim,
Hayatımdaki her şeyden vazgeçtim, neden?
Ben o kitapsızı çok sevdim!

Mesafelerin çözüm olmadığı bir yolda, çözümsüzlüklere dolandım.
Çözümsüzlük her an benim boynumda,
Ben o kitapsızı çok sevdim!

Sarıydı saçları, bambaşkaydı gözleri,
Dudaklarının çoktu kemali
Dinlenilmemiş bir türküydü,
Okyanus, derya ,deniz aştım,
Kendimden çok uzaklaştım,
Gözlerine durdum baktım
Ben, ben o kitapsızı çok sevdim!

Güvendiğim limandı, sığındığım koydu.
Seraptı, vahaydı benim için,
Anladım vahaydı durdum, baktım,
Ben o kitapsızı çok sevdim!

Gücüm, kuvvetim, arş-ı alemimdi,
Yere düştüm mezarım, cenazemdi,
Ben o kitapsızı çok sevdim!

Bıraktım, kaçtım, kovaladım ardıma bakmadım,
Var olan tüm kuvvetimdi.
Kaçtım kovalanırcasına gittim, bildiğin en uzaklara...
Tutamadım, olmayan bir seraptı,
Ben o kitapsızı çok sevdim!

Bıraktım bütün duygularımı,
Öldürdüm mezarın taşını,
Bir gün olsun gözyaşımı görmedi,
Sersefil etti, bırakıp gitti,
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Sözümden dönmezdim, mertdim,
O merdi yolda bırakıp gitti,
Neden?
Neden ben o kitapsızı çok sevdim?

Her ahımda ciğerim dağım dağım dağlanır.
Ciğerparem ufak ufak parçalanır,
Sözüm sadece bir pencerede aralanır,
Ben o kitapsızı çok sevdim!

O kadar yol, o kadar deniz, o kadar umman aştım,
Bir o kitapsıza kavuşamadım.
Kavuştuğumu sandığım da yarı yolda bırakıldım,
Gecem gündüze karıştı,
Gündüzler arşa yol aldı,
Ardından ufuk kapısı açıldı,
Cesetim yarı yolda kaldı
Ben o kitapsızı çok sevdim.

Sevdim Ulan!
Günahıyla sevdim...

01/10/2022
00:25
Yunus Yaşaroğlu