Penceremden dışarı başımı uzatınca görüyorum ki
sokakların boy farkı
ağaçların damat tıraşı
birbirine yeni kavuşan evlerin hemen
hemen hepsi bıraktığım yerdeler

Değişmek nedir ki olsun o kadarı da
bir sakar rüzgar elleşir göğün mavisine
eli kulağında yağmurun
bir iki kuş geceden takılmış evlerin bacılarına da

İstanbul valizine elbisesini sıkıştıran gelmiş bir şehir
bir tanıdık yüzü selamlamamanın üzerinden
kaç bin asır geçmiş gitmiş gibi


Malum kışı yeni yetme bahara bırakmak üzereyiz de
toprağın ödü kopuyor
karnını yarıp çıkacak çiçeklerden
kısa kısa öpülüşlerde
güneş bu sabah da

Uzaktan bir sevgilinin hıçkırıklarını
bohçalamış şairliğim
resmiyet yok cümleleri
ve yarım kalan her aşkın
kör bir masala eşleşip dölleşip çoğaldık

İçimde ki düzensizliğe bir ara elim dokundu
İstanbul emanetsiz uyanan herkesi bağrına basar
benim yüküm ağır
bakışlarımın yolcusu halen beklenmekte
ve gelmedi....

18-03-2025
İST