Durun,bir soluklanın;
Beyler,hanımlar,amcalar,teyzeler...
Bir kez kulak verin;
Ne der şu deniz,ne söyler...
Bir de deniz fenerine bakın,
Vakur bir duruşuyla
Nasıl da hayata gülümser...
İçini belki tahta kuruları kemirir,
Lakin endamını kaybetmeksizin
Geçip giden zamana tebessüm eder...
Gel gör ki insanlara da ayna olur,
Yeter ki gülümsemeyi öğrensin nesiller...

Bırakalım şu aceleyi,hengameyi,
Yarın yaşayacağımız ne mağlum...
Bırak dünü,bugünü,yarını;
Yüz yıl yaşasan ne fayda,
Denize bakıp gülümseyemedikten sonra...

Durun,bir düşünün;
Beyler,hanımlar,amcalar,teyzeler...
Bir kez olsa da dinleyin;
Ne der şu dalgalar,sular seller...
Bir de deniz fenerini seyredin,
Göğe uzansa da başı
Derinlerde sakladığı vicdanına boyun eğer...
İçini yer bitirir kavgalar,sabırsızlıklar,
Lakin nefretini büyütmeksizin
Nice kötülüklere de merhamet eder...
Gel gör ki insanlara da kılavuz olur,
Yeter ki okumasını bilsin nesiller...

Bırakalım şu kavgayı,patırtıyı,
Böyle ölüp gitmek kimin şerefine...
Bırak şanı,şerefi;
Madalyalar taksan ne fayda,
Bir insanın kalbini kırdıktan sonra...