Bir hayat ki bir nebze umut;
Geleceğe uzanan körpe fidanların,
Üç noktalara mahrum korkusu...
Bir hayat ki bir nebze hüzün;
Maziye uzanan çocukluğunun,
Aynadaki nefret dolu suskunluğu...
Bir hayat ki bir nebze sevinç;
Şu kirli ve köhne dünyaya rağmen,
Masumane kalabilmenin mutluluğu...

Bir hayat ki savrulup giderken,
Tek başına akıttığın göz yaşlarının
Buhar olup uçma korkusu...
Bir hayat ki kır çiçekleri açarken,
Pencere kenarında beklemenin
Nefes alıp vermenin mutluluğu...

Bir hayat ki bir parça hayal;
Toz pembe rüyaların,sevdaların,
Üzerinedir gerçeklerin demir yumruğu...
Bir hayat ki bir parça özlem;
Sevdiğini,sevildiğini anlamanın,
Mahşere kalmış dizelerde kaybolduğu...
Bir hayat ki bir parça gri bir parça mavi;
Yağmurlarla ıslanan bedenlerin,
Gökkuşağını seyrederkenki mutluluğu...

Bir hayat ki savrulup giderken,
Tek başına akıttığın göz yaşlarının
Buhar olup uçma korkusu...
Bir hayat ki kır çiçekleri açarken,
Pencere kenarında beklemenin
Nefes alıp vermenin mutluluğu...