Benim kırlangıcım yok
Tutunamam bahar dallarına
Fallara, yıldızlara ihtiyacım yok
Gözlerinin yadına ve sabaha
Çitlembik kahvesi koydum masaya
Durmadan söylenen yumruklar, marşlar
Ekmek kavgası, ter göz yaşı ıslak kaldırımlar
Dedim ya benim kırlangıcım yok
İkiz doğurur kadınlar hayalimde
Toprağa düştükçe yeşerir cemre
Eğildiğim başak tarlasıdır
Güvenç bir mevsimde ilahi nağmeler
Kulum ve kul olmaktan doğar
Sorumluluğum
Ekmek kokar sayfalar
Yaşamak iki Irmaktan su içmektir.
Abı hayat ve kevser
İnsan ve eser
Yaşanan ömür celladımın kılıcında
Gözlerin ardıl sıra haber verir
Bir mevsimlik ömrümde
Fundalıktan kalkan keklikler
Baharı öper yeniden
Benim kırlangıcım yok
Bahar dallarına konamam

Hayırla okunan sayfalar olmalı ömrüm
Bir çokları gibi ateşten korkar dün
Karanlık ardında kalan gönlün
Terkisinde hasret rüzgarı vardır
Bahar geliyor ağır ağır
Kırlangıçlar olmadan hemde