Ekmeği alınmış elinden,
Kılıcı sımsıkı avucunda,
Mazlum diz çökmedi,
Zalim gülüp geçti sandı,
Dua yükseldi göğe,
Gökyüzü titredi...

Duvarlarda yankı,
Taşta iz,
Toprakta kan,
Ama ah!
Mazlumun sessiz çığlığı,
Göğü yardı geçti,
Adalet,
O an mühürlendi...

Şımarık güçlüler,
Güldü, geçtiler,
Yaktılar ekini,
Kuruttular nesli,
Fesadı yaydıkça,
Semirdikçe semirdiler,
Vicdanları kör,
Gözleri kibirle perdelenmiş...

Sanırdılar ki,
Güç onların,
Mal mülk ellerinde,
Zaman hep onlara işler,
Toprak onların mülkü...

Unuttular,
Ah’ın sessizliğinde,
İlahi bir hüküm saklıydı,
Kasas’ta yazılı olan,
Kaderin hükmüydü,
“Biz, ezilenleri varis kılacağız.”

Yetimin gözyaşı,
Kadının sessiz çığlığı,
Çocuğun korkusu,
Zalimin kâbusu oldu,
Huzuru unuttular,
Geceleri zindan,
Sabahı zehir bildiler...

Çünkü,
Adalet,
Mazlumun duasında,
Sessiz feryadında,
Göğe yükseldi,
Ve zalimin kalbine,
Yıldırım gibi indi...

Ekinleri yakan,
Toprağı sahip sanan,
Nesli kurutan,
Geleceği elinde sanan,
Bilmezdi,
Her tohum,
Mazlumun isyanıdır,
Adalet filizidir...

Yağmurlar yağacak,
Gökyüzü gürleyecek,
Toprak dirilecek,
Yanmış ekinler,
Mazlumun ahıyla yeşerecek...

Zalim şaşkın,
Mazlumun dirilişine bakacak,
Mirasın hakiki sahibine,
Dizleri titreyecek,
Sözleri kilitlenecek...

Onlar ki,
Ekmeği alınmış,
Ama kılıcı düşmemiş,
Duayı dilinden düşürmemiş,
Adaleti yüreğinde taşımış...

Onlar ki,
Boyun eğmemiş,
Zulme sessiz kalmamış,
Gözyaşını direniş,
Sessizliğini feryat yapmış...

Ve vakit geldiğinde,
Toprak hak sahibini buldu,
Mal mülk eridi,
Güç yalan oldu,
Mazlum varis oldu,
Adaletle mühürlendi...

Zalim izledi,
Güç elden gidiyor,
Mal mülk kayboluyor,
Mazlum,
Gerçek mirasçı...

Çünkü,
Mal mülk,
Sadece bir imtihan,
Güç,
Sadece bir emanet,
Adalet,
Mazlumun duasında saklıydı...

Ve mazlumun ahı,
Göğü yararak indi,
Toprağa kök saldı,
Adaletin mührüyle tescillendi.

Dünya bir sanrıydı,
Güçlüye yurt sanılan yer,
Mazlumun duasında dirildi,
Kasas’ın vaadinde nokta kondu,
Ve ilahi adalet,
Mazlumun ahında hayat buldu.

Bahadır Hataylı/18.02.2025/Namazgah/İST