Elimde değil tırnaklarım kire kısa kesik
en nihayetin de Hava-ana kızıyım
siz ne diyorsunuz
sütü bozuk sözcükler benimde dilimden dökülebilir



Doğduğum şehrin yaşadığım şehre benzerliği
o kadar az ki!
çalı süpürgesi ile süpürüyorum kapımı
yani eve hamaratlaşmam
hep cepte
bir görüp bilene



Yok savaşım , kimseye, alacaklı değilim
kendimden başkasına
ve son bir deniz parçalanırken
o devrimsiz ağa-beyler dilinden
umutlara söz fırtınam da dindi




Aşka gelince
"vay duman tutmaya beni "
herkesin yakası hakim
ceza bir temiz
iyi giyimli alacaklıları
asıl ben hiç tınlamıyorum





Ben kim mi? avuçlarında dile şeker verir
yaşarım çocuk gülüşü saklı parklardan
salıncaklarımın iplerini koparan adamlara da
adamlık öğretirim






Kan kardeşi diğer kadınlar gibi
aklı İstanbul’a kötü çıkmış sabahlara uyanır
geceleri karanlık tımar ederim
aklına düz beyinli şairinde
durup durup yeşil gözlerini öperim



Öfkemin o dişi keskin ve demirden
okşandıkça kıvrım kıvrım dilimin
uçları kan toplar
yokluğuma küfür saydığım şiirlerle
önce onu
sonra kendi geçmişimi azat ediyorum
suçlu kalktı ortadan
bir bit kadar af ile



O kadar dili keskin değil sevine bilmem
saçları kar toplamış
teni koyu bir kadının doğurduğu
Ortanca çocuğuyum
Ya siz..?



18-02 -2025
ZARALICAN