4
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
360
Okunma
Kelimenin celladı olur bazen akıl, anlamı parçalar da bırakır çırılçıplak.
İrfanın harap sokaklarında yankılanan bir ayak sesi.
Adını bilmezsin, sureti yoktur, ama hep peşindedir
-Azap.
Zamanın küf kokan mahzeninde bir kandil gibi titrer ruh,
Kelimeler zincire vurulmuş birer mahkum.
Düşüncenin duvarlarına çarpa çarpa incinen bir yankıyım,
Ve her yankı, sessizliğin derinliğinde kaybolan bir azap.
Gecenin karanlık mendilinde solan yıldız mıyım?
Yoksa zihnin karanlık odalarında tutsak bir firari?
Hakikat, gözleri bağlı bir çocuk,
Ve biz, o çocuğun peşinde azapla yürüyen kör kervan.
Bir kitap açılır, tozlu sayfalar yutkunur,
Düşüncenin kırbaç izleriyle dolu bir hikâye başlar.
Ve her satır, azabın gölgesinde yazılır.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
