2
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
357
Okunma
Boşluk dediğin, adın kadar keskin,
bir yerlerde unutulmuş bıçak gibi.
Kesiyor yokluğun,
kanatmıyor ama durmadan eksiltiyor.
Sen yoksun.
Yani duvarlar duvar değil artık,
kelimeler cümle olmayı reddediyor.
Bir el uzansın diye bekleyen kapılar var,
ama dokunacak kimse yok.
Yoksun.
Şimdi anlam yangın yeri,
harfler küle dönmüş.
Konuşsam susmuş gibi olurum,
sussam unutmuş gibi.
5.0
100% (8)
Cevap Yaz