Derdimi Anlatsaydım ona ,
yüzümün resmini çizecekti bir başkasına,
bir masal olacaktım bir gönüle.


kimse sevmese bile ,
belki bir ağacın yaprakları ,
belki de bir kuşun kalbi sevecekti beni.
belki de çılgın bir rüzgâr ,
bir damla yağmur ,
bir kar tanesi .



Sende sus artık ,
anlatma kendini kimselere
sen bir masal değilsin !
nede bir heves ,
çık !
o gönül dediğin kafesten .



Bir çay demleyip içimizi ısıtacak ,
bir yanı olmalı insanın .
her gün ağlayıp,
her gün, yeniden doğan .
yıkılmayan sevdası olmalı insanın .
bir yanı eksik, diğer yanı yaralı
umudu yemyeşil , bir çiçeği olmalı insanın
herşeyini kaybetmiş, dolup dolup taşmış
Şelale gibi dostları olmalı insanın .


denizde alabora olmuş, boğulmadan yaşayan
nefesi güçlü bir ormanı olmalı insanın
birde çaresi olmalı herşeyin .

çare değil isen bir derde çare olmak ,
ne yarar herşeyin varken
bu dünyada var olmak .

Bir çay demledim ,
yanında sıcak ekmek, peynir ,zeytin
iki çatal, bir çay kaşığı
bölüşelim, bu dünyayı
aynı kaşıkla karışsın bu dünya
elalem demesinler bize
şekerli ve yanında bir dilim mutluluk
gönlünü şiire kaptıranlara selam olsun



Gök,
Güneşten yansıyan toprağa bir ayna
uyanıp dirildikten sonra hayata
tekrar merhaba!

Ayşe caniberk
Gümüş kalpler