Alçak ruhlu olanlar para arar, yüksek ruhlu olanlar ise saadet arar. ostrovski
TİLHABEŞLİ FİLOZOF
TİLHABEŞLİ FİLOZOF

Hayatımın Şiiri

Yorum

Hayatımın Şiiri

0

Yorum

2

Beğeni

0,0

Puan

209

Okunma

Hayatımın Şiiri

Hayatımın Şiiri

Bir sabah uyandım, rüyalardan sıyrıldım,
Gözlerimde zamanın izleri, kalbimde derin bir sızıydım.
Küçük bir çocuk gibi ürkek, büyük bir adam gibi yorgundum,
Bir ömür boyu süren yolculukta, kendi içimde yolcuydum...

Rüyalarımda gördüm, geçmişin gölgelerini,
Babamın sesi yankılandı: "Oğlum, kalkacağın yere oturma!"
İlk adımlarım, ilk düşüşlerim, dizlerimde kurumuş yaralar,
Anne duasıyla örülmüş yıllar, sabırla yoğrulmuş anılar...

Bir zamanlar sokaklarda koşan o çocuk,
Gözlerinde hayaller, avuçlarında düşler taşırdı.
Her kaldırım taşında bir hikâye,
Her yağmur damlasında bir hayal saklıydı...

Zaman aktı, su gibi sessiz, rüzgâr gibi sert,
Gençliğimde direndim, ateşe yürüyen bir yürekle.
Dost dediklerim, menfaatin köprüsünden geçerken
Ben, vicdanımı yastık ettim, huzura sarılıp uyudum...

Gençliğimin baharında, aşkın sıcak rüzgârları,
Beni dağların zirvesine çağırdı.
Bir çift gözde gördüm kainatı,
Bir tebessümde buldum sonsuzluğu...

Ama zaman acımasızdı,
Aşk da bir sınav gibi önümü kesti.
Öyle bir sınav ki, kazanmak kaybetmekten zordu,
Ve ben en çok kendimi kaybettim, sevmenin yollarında...

Yıllar geçti, ellerim boş kaldı,
Hayat, kalbime yüklediği yükleri hiç hafifletmedi.
Ne insanlar gördüm, maskeler ardında kaybolmuş,
Ne yeminler duydum, rüzgârın savurduğu...

Sonra dönüp kendime baktım,
Düşlerimden geriye ne kalmıştı?
Gözlerimde, yılların çizdiği haritalar,
Yüreğimde, sessizce büyüyen yaralar...

Ama umutsuz değilim,
Her gecenin bir sabahı vardır, der büyükler.
Bir rüya biter, bir başka rüya başlar,
Hayat bazen kaybolmaktır, bazen de kendini bulmak...

Ve şimdi, bu satırlarda saklıyım,
Ne geçmişin esiri, ne geleceğin mahkûmuyum.
Gözlerim hâlâ bir çocuğun masumiyetiyle bakıyor,
Yüreğim hâlâ bir bilgenin sabrıyla bekliyor...

Kalkacağım yere oturmadım,
Hak etmediğim yere uğramadım,
Oturduğum yerden de kalkmadım,
Ve şimdi, bu satırlar benim ömrümün yarasıdır...

Bomboş ellerimle geldim bu dünyaya,
Ve bomboş ellerle gideceğim bir gün.
Ama ardımda bir iz bırakabilirsem,
İşte o zaman, bu şiir tamamlanmış olur...

Erol Kekeç/01.02.2025/Sancaktepe/İST

Paylaş:
2 Beğeni
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 
Hayatımın şiiri Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Hayatımın şiiri şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Hayatımın Şiiri şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL