Bir gecenin sonunda hüzün iner yüreklere, Sessiz bir çığlık gibi dolar karanlığın derinlere. Ama bil ki her karanlık, bir güneşi saklar içinde, Ve o güneş, her seherde yeniden doğar yüzüne.

Hayat… Kimi gülleri serer yollarına,
kimi ise ince bir sızı, Kimi kahkahalar sunar,
Kimi gözyaşından bir ırmağı.
Ama her yürek, güzel sevmeyi ister, Çünkü sevgi, insanı insana bağlayan bir kader.

Sevmek… Bir kuşun kanadında rüzgârı hissetmek gibi, Toprağın suya hasretini dindirmek gibi.
Ne yalan ister, ne de bir gölge düşürür üstüne, Gerçek olan sevgi, hep durudur özünde.

Sevmek güzelleşmektir…
Bir gül gibi açmak en kurak toprakta,
Bir çocuk gibi gülmek, masum bir bakışta. Gözyaşını silmektir bir dostun yanaklarından, Ve kendi yaralarını unutup iyileşmektir zamanla.

Sevmenin dürüstlüğü vardır her zerresinde, Bir bakış, bir dokunuş saklar özlemini derinlerde.
Yalanı bilmez, kandırmaz, yok etmez, Sevmek, kendinden vermek demektir, eksilmeden.

Her yürek güzel olsun isterim kardeşim,
Her sevgi, bir umut yeşertsin toprağın dibinde.
Kimse nefretle bakmasın gökyüzüne,
Her bulut, yağmur değil;
bazen bir merhamet öpücüğüdür belki de.

Hayat bir yol, bir sınav belki her adımında, Ama unutma, sevmek olmadan tamamlanmaz yarınlar.
Güzellik, sevgidedir; içten bir tebessümde,
Ve en büyük zenginlik,
Bir yüreği dürüstçe sevebilmekte.

O yüzden bırak, hüzün ne kadar ağır olursa olsun, Sevgiyi taşıyan kalpler hep aydınlıkta bulunsun.
Çünkü sevgiyle bakan gözler her şeyi güzelleştirir,
Ve sevgiyle atan bir kalp,
Her şeyi iyileştirir.

RAMAZAN ACAR