Sana öyle hasretim ki,
Her gün biraz daha eksiliyor içimdeki ses,
Rüzgâr adını fısıldıyor kulağıma,
Ve ben her esintide sana sarılır gibi oluyorum sessizce.

Bir yanım özleminle yanıyor,
Diğer yanım ismini sayıklıyor geceler boyunca.
Kalbim, adını ezberlemiş bir dua gibi atıyor,
Ve ben her atışta seni yeniden seviyorum.

Nasıl bir sevdadır bu, anlatamıyorum,
Kelimeler susuyor, gözlerim konuşuyor sen diye.
Bir bakışınla yeniden doğmak istiyor ruhum,
Bir gülüşünle bütün acılar külleniyor içimde.

Sana olan ihtiyacım, su gibi, nefes gibi,
Eksildikçe yok oluyorum,
Varlığın bir güneş gibi ısıtıyor beni,
Sensizlik karanlık bir kış… içime çöken sonsuzluk gibi.

Bilsen ne kadar çok isterdim,
Elini tutup, susarak konuşmayı,
Birlikte susmayı, birlikte gülmeyi,
Ve sadece seninle tamam olmayı…

Ey yüreğimin en güzel cümlesi,
Ben seni anlatamıyorum belki,
Ama her bakışımda, her susuşumda
Adını yeniden yazıyorum kalbimin en derinine.
Ey gönlümün sultanı,
Her geçen gün biraz daha
seviyorum seni kadın.
RAMAZAN ACAR