Seni sevdiğimi kimse bilmeyecek
Ta ki bu mısraları okuyana kadar
Sen de bilmeyeceksin vefasız
Göçmen kuşları, rüzgârlar söylemedi ise
Nereden vuracağını düşman değil
En iyi dost bilir demişler
Sen de vurdun beni kalbimden
Vurdun ama öldürmedin bre vefasız
Şimdi gel de gör, arkandan kalan eserini
Bilmezsin ama aşkından da olmuşum bir serseri
Biliyor musun, artık ağlamıyorum
Çünkü göz pınarlarım kurudu
Aklarına da kan oturdu
Gözlerimin feri söndü, görmez senden başkasını
Etrafında da mor bir halka
Yüzüm ise hasretinden soldu, kırış kırış
Dudaklarım kurumuş, feryat figan etmekten
Mavi damarları görünen cılız ellerim titremekte
Parmaklarım sigara zifirinden sararmış
Sabah akşam içip yol gözlemekten
Ciğerlerimde kuru bir öksürük
Doktor dedi olmuşsun verem
Hadi vakit tamam der gibi
Azrail de başımda beklemekte
Bilmem gelir misin, gelir de görür müsün?
Eğer bu mısraları okumazsan bir gün
Ne seni sevdiğimi bileceksin
Ne de sensizlikten öldüğümü…