Yağmura aşık her kelebek, bir gün solar
Ateşe aşık her pervane, an gelir yanar
Nadasa bırakılmayan toprağa fidan dikilmez
Dikilse de, kök tutmaz/boy vermez
Sulamayı unuttuğunuz her
çiçek mutlaka solar
Solmuş bir
çiçekten kimseye ne taç olur, ne de yar
Denizler fazlalık şeyleri daima kusar
Kusamyanlar, boğazlara takılır, kendi girdabında batar
Kıyıya vurmuş her balık mutlaka yem olur
Köşeye sıkışmış bir kedi ya tırmalar, ya da kaçar kaybolur.
Doyurmadığınız hiçbir köpek kapınızı beklemez
Bağlasanız da zorla, hiçbir şeye ses etmez
Değerini bilmediğiniz her şey, mutlaka gider
Sevmeyi unuttuğunuz her kimse, an gelir vazgeçer
Hem hiçbir serçe uçtuğu için suçlanmazki
Yerde yürüyebilseydi, ona böcek derlerdi
Savaşarak kazanan bildiğim hiç kimse yoktur
Barışın kazanımı her daim,
savaştan çoktur
Zira bu kimsenin suçu değil ki
dostum
Yaşamak istiyorsan sen de buyur,
Kurgu budur!..
Özlem SABA