Sohbetten, kavgadan ümidi kestim
Arsız dudaklara vurdum kilidi
Efrada sorarsan sebepsiz sustum
Bilmezler, sabır kor, gönül kül idi

Öyle bir maya ki mert, merde çekmez
Fitne, nifak ehli muhabbet ekmez
Sığınak O’ndadır, insan gerekmez
Sefa, sofra, saray, al sizin olsun

Sorarsan bu demi, nasıl bir çağdır:
Yiğide düşen pay virane, dağdır
Kimsesiz çürümek güdümden yeğdir
Bostan, bahçe, buket, gül sizin olsun

Deme sorulur mu eder, kaçıktan
Çıkardım ziyanı tama, buçuktan
Külliyen tiksindim büyük, küçükten
Acun, altın, akçe, kıl sizin olsun

Nice sükût ehli, küpünden sızdı
Taşıran bulutlar üstümde gezdi
Tadımı kaçırdı, dengemi bozdu
Huşu, heves, huzur, bul sizin olsun

Bağladım boynuna nefsin, urganı
Dalkavuğa verdim döşek, yorganı
Esen yele dedim ser ısırganı
Rütbe, riya, rakip, zül sizin olsun

Kulu ölümlüdür, kendi ezeli
Kime bağlar vermiş, kime gazeli
Rızkı O’ndan bilip, rahat gezeli
Taze, tuzlu, tatlı, bal sizin olsun

Biriken ızdırap dönünce çığa
Son defa derdimi vurdum açığa
Beyandır: karışmam pişmişe, çiğe
Kalem, kağıt, kelam, dil sizin olsun