Şahları deviren sevdalar gibi
Emrah’ın önünde sur dağlar gibi
Kâh umut okşayıp, kâh çağlar gibi
Kelamı boynumu büktü bıraktı

Günleri sayarak hayal besledim
Yetmedi, her ânı dünle süsledim
Nihayet, bir heves, yâri sesledim
Damlayla dolanı, döktü bıraktı

Sabiler elinde oynatır gibi
Gevşemiş çenede çiğnetir gibi
Tav bilmez hamuru kaynatır gibi
Keyfince dört yana çekti bıraktı

Meramı duyunca ardı sormayan
Hesabı hatırdan, çil’e vurmayan
Gizliden ikrara lebi varmayan
Tek sözle şüpheyi ekti bıraktı

Sağıra, dilsizler anlatır gibi
Ahraza derdini dinletir gibi
Körlerin yurdunda ünletir gibi
Kayıplar peşine taktı bıraktı

Çürümüş kafesin, yürek serçesi
Tahammül kalıpsız, taviz sırçası
Tereddüt umarken, cânın parçası
“Koç” dedi bıçağı yıktı bıraktı

Zamanla çığlaşan uzaklar gibi
Sürgünün seheri, sazaklar gibi
Yad el’i süsleyen tuzaklar gibi
Alnıma hasreti çaktı bıraktı

Her mevsim görünce türlü fırtına
İlmekler işledim bahtın sırtına
İkbali bağlarken sevda hırtına
Günbegün bir ucu söktü bıraktı