Bir duman yükseldi yürek örsünden
Yer altı, yumruğu sıktı hırsından
Sular bulandıkça aktı tersinden
Kaynağı kime ne, “için” dediler

Kart karga oldukça düzenin rüştü
Sırtlar palazlandı, suratlar pişti
Sağdan dalkavuğu, solundan puştu
Vatan üleşilir, “koşun” dediler

Şüheda yurdunda beslenen domuz
Kanunla ardına yaslanan damız
Görünce yokluğu, çatlayan semiz
Gemi su alıyor, “kaçın” dediler

Bozuk teraziye tavizmiş denge
Gün dönünce aklar, büründü renge
Adi sürgün mü yeğdir, yahut pranga
Yurdunu sevene “seçin” dediler

Çapraza göz yuman avane şaştı
Bakiye kalmadı, defterler şişti
Töreye sığmadı, mantıktan taştı
Aslana, balığa “uçun” dediler

Her kula yakışır hatadır dedik
Satırdan kıymetli kıtadır dedik
Gelin dönün, şaşmaz Hüda’dır dedik
Nasihat, martaval “geçin” dediler

Lafta baş koyanlar nizam yoluna
İthal yosmaları taktı koluna
Parmak sallayarak çıfıt iline
Mazlum kavgasına “çetin” dediler

İmtihan üstüne bir de mülakat
Torpil boyu aşmış, yerde liyakat
Kravat yetişmeyen enseler kat kat
Yeğen var önünü “açın” dediler

Deve de, diyar da dedim bizimdir
Devlet de, düzen de, güdüm bizimdir
Her çağda aykırı adım bizimdir
Müslüman Türklüğün “suçun” dediler