Yiğitlik, mertliğin orta çağında
Âlim de saf tutmuş tâcın sağında
Velhasıl dünyanın kof ırmağında
Nice kullar gördüm, akıp giderler
Ardında bir boşluk, gülünç kederler

Sıra dağlar gibi köşkleri dizmiş
Tapuya, kapıya “benimdir” yazmış
Farz et kar üstüne bir resim çizmiş
Nice kullar gördüm, bakıp giderler
Ardında bir boşluk, gülünç kederler

Aynı ham maddeden, ayrı yapıdan
Aynı fikriyattan, aynı çatıdan
Ayrı defter ile, aynı kapıdan
Nice kullar gördüm, çıkıp giderler
Ardında bir boşluk, gülünç kederler

Yok yere ağlayıp, vakitsiz gülmüş
Varını katlamış, ibrete bölmüş
Gül olmuş bağlarda, hem de bülbülmüş
Nice kullar gördüm, çekip giderler
Ardında bir boşluk, gülünç kederler

Ne bir fayda bulan, ne de bulduran
Ayan görüp başı kuma daldıran
Yıllarca bu kırık küpü dolduran
Nice kullar gördüm, döküp giderler
Ardında bir boşluk, gülünç kederler

Sorgu beşiğine yattım doğunca
Tek şey değişmedi ömrüm boyunca
Dünya sofrasında nefis doyunca
Nice kullar gördüm, kalkıp giderler
Ardında bir boşluk, gülünç kederler