Sönüktür, nemlidir batı akşamı
Camları yumruklar ruhsuz katreler
Hiçlikten ileri boşluk evhamı
Zerrece umudu yıkar, tekmeler
Gözümden ırakta tüten bacalar
Gönlümü acaba neden ısıtır
Kabuslar elinde terli
geceler
Yalnızlık habire katran uzatır
Geçmeyen saatler, bıkkın bakışlar
Titreyen elleri sudan korkarken
Aynaya yansıyan yıprak nakışlar
Kirpikten aşağı damla sarkarken
Hasretlik düğümdür günün başında
Bacaklar, yollara zorla vurulur
Sılanın suları çağlar içimde
Ne bente tutulur ne de yorulur
Keşkeler sinemi yarıp durmayın
Sıkışıp kaldığım beton kümeste
Mazi ve nedamet yüze vurmayın
Ne bir bende bu dert, ne de herkeste