ah Zelal
herkese şakıyan dilin
hep bana mı lal

…

susma Zelal
şu pencerende yalvaran rüzgarın hatırına susma
sen susunca…
mühürleniyor söze dair ne varsa
bir Kerbela divanında Hasan gibi vuruluyor
Hüseyin gibi kanıyorum


hangi çölün merhametine sığınsam
tekmil kum fırtınası şaha kalkıyor
bir talan mevsiminde cevapsız kalıyor bütün soru işaretleri
hiçbir sorunun cevabını bulamıyorum


konuş Zelal, eşkıyanın Keje’sine inat konuş
baktığım her yüzde yüzünü görüp
dinlediğim her şarkıda sesini duyarken
şarkılar kirlenmeden
şiirler kötü yola düşmeden
söylencem bitmeden konuş…


içimin çölüne yağmur gibi yağsın sesin
sesin can suyum olsun
sesin taşlasın içimdeki şeytanı
sesin sessizliğin azı dişini söksün


susma Zelal
su kattığın rakının hatırına, tuz bastığın yaranın hatırına
ölü toprağı serdiğin sevdamın hatırına susma…
sen susunca…
şakiler kesiyor yolumu
kırk dağdan, kırk kavim yalın kılıç üstüme yürüyor
her biri Allahsız… her biri kitapsız…


konuş Zelal
kelimeler sırra kadem basmadan
sesinle içime sız…