Aşk ateşi yakmadan tüm ruhumuzu
Gözlerindeki fer hala sönmeden
Yakamozlanmadan kıyısında oynaştığımız denizler
Ben hala bendeyken, yitirmeden aklımı
Gel Sevgili

Fırtınalar çökmeden akşamlarımıza
Tan yeline esir olmadan sabahlarımız
Tenim candan soyulmadan hala
Nefes alırken dudaklarım
Lal olmadan dilim
Bir sıcak busenle canlanacak cesedim
Toprak olmadan
Gel Sevgili

Hala delip geçerken birlikte dinlediğimiz nameler kalbimi
Üç kuruşluk vuruşunda bile adını sayıklarken
Yalan olmadan yaşadığımız o mesut günler
Varlığına inandır da beni
Gel Sevgili

Gerçeğine dokunamam biliyorum
Elimi uzatsam kaybolacak gibisin
Gelincik tarlaları misali uçuşurken eteklerim düş bahçelerinde
Rüyalarımda bile olsa
Tenezzül et de
Gel Sevgili

Eğer korkuyorsan Tanrı’dan
Günahların en büyüğü saydıysan sevdamızı
Bir ömür yanmaksa seni bir an görmenin bedeli
Vebalin boynumadır
Ben yanarım ikimizin yerine
Sen yeter ki gel Sevgili

Özlem SABA