Aralamak gerek kilitli kapıları
Uçurmak gerek semaya aşk kuşunu

Hayat kısa,
Kavuşturmak gerek, Aşık’ına Maşuk’unu

İçmek gerek meşk şarabını gözünden
Kırmak gerek o renksiz, doyumsuz kadehleri

Vurmak gerek yere gelmişini geçmişini
Yaşamak gerek an’ında olanı biteni

Alıp fırçayı ele avuca
Güzel resimler bırakmak gerek geleceğe

Şiir okuyup şiir, şarkı dinleyip şarkı olmak gerek
Hoş bir seda bırakmak gerek gök kubbeye

Okuyup ehlinden kitabını
Işık tutmak, yol göstermek gerek tüyü bitmemişe

Cellat olup
Vurmak gerek cehaletin boynunu, azmasın diye

Adil olmak gerek
Tutmak gerek mazlumu ’hak’ diye

Cesur olmak gerek kurttan
Yedirmemek gerek sırtlana kuzuyu

Korkusuz olmak gerek muhannetten
Ayırmak gerek Sığ’dan, Alim’i

Ancak ilmeden olur
Havalandırmak, salmak gerek boş aklı

Düşünmek gerek
Kollamak gerek zürriyeti

Yoksa ben de insanım deyip
Yaşadım denemek gerek, hunhar bir hayvan gibi

Adam oldum demek, bu demektir yahu

Özlem SABA