İnsan olmaktan ve kalmaktan neden bu kadar korkuyorsunuz
İnsan ısırmaz ki

Âdem bile elmayı
Henüz insanlaşmadan yediği halde
Dişlerinin arasında çiğneyip
Yere tükürmedi

Mundar etmedi

Havva da sıkıldı cennetten
İnsan olmak istedi

Haklı ’Kadın’ tabii
Tek düze bir yaşam, niye çekilsin ki

Oysa
Yeryüzü hem cennet
Hem de cehennemin ta kendisiydi

Dile sevap işle
Dile günah

Hem de en lezzetlisinden
Ama bedelini öde

Her ne kadar,
Avcı - Toplayıcıdan gelse de soyumuz
İnsan hiçbir devirde, insan yemedi ki

Peki kim ve neden
O donuk
O hissiz,
Acımasız laboratuvarlarda geliştirsin ki
Siz dördüncü türleri

Tezgahlarında artık insanların da satıldığı
Bu büyük pazar da neyin nesi

Peki elde edilen kazançlar kime
Nereye gitti

Kimler insandan geçindi

Şuursuz bir büyücüye dönüşmüş
o kutsal saydığınız ruhunuz

Kendi değerlerini yalanlamışken
Kavramlarını karıştırmışken
İdeolojilerinin içini boşaltmışken
En kötüsü de;
Ne içimizde
Ne de dışımızda İnsan bırakmamışken

Gökte var dediğiniz Tanrınız nerede
Ne yapıyor şimdi

Sözde halifesi saydığı İnsan neslinin tükenmesine neden izin versin ki

Hani o İnsana kaldıramayacağı yükten fazlasını da vermezdi

Her yer dert gemisine dönüşmüşken
Peki şimdi ne yapmalı
Ne düşünmeli

Ya gökte sandığınız Tanrınız yalancı
Ya da siz
Denilebilir mi

Belki de aklınız ’yanıldı’
Olamaz mı yani

Hem insanın aklından değerli neyi var ki

Belki de ’O’ dediğiniz;
Sendi
Bendi
Yerdeki karınca
Bakkaldaki ekmekti


Özlem SABA