Belki de haklıydın

Taşıyamazdın
O kuş tüyü yüreğinde
Büyük bir Aşkın ağırlığını

Ağır gelirdi omuzlarına
Okka gibi bir kadının varlığı

Belki de hırpalanmıştın
Tatmamıştın saf sevgiyi
Herkesi onlardan sanmıştın

Belki de içinde acı taşıyan bir sancıydın
Dokunulmamış yaraydın
Hiç öpülmemiş
Sarılmamış

Neler yaşamışsındır kim bilir
Ama ne diyeyim
Hepimiz içinde bulunduğu şartlara göre uyarlandık
Her birimiz, kendi ağırlığımızca savrulduk
Tutunduk,
Bıraktık

Evet kesinlikle haklıydın
Çok kalabalıktın
Ama yine de yalnızdın

Hem benden çok daha fazla
Yalnızlığını kuşatan siperlere düşman
Hasret kaldığın muhabbete aşıktın
Onu ben sandın
Yanıldın

Hiçbir ehemmiyeti olmayan öpüşlere bile tavdın
Çoğaldığını sandıkça azaldın
Azaldıkça çaldın
Benden
Ondan
Kendinden

Fakat bir türlü anlayamadım
Cesurca okyanuslara açılan
Kendini arayan bir seyyah mıydın
Sığ sularda kaybolan mı

Bir türlü anlayamadım
Ama unutma ki
Ben de haklıydım

Özlem SABA