Ey anlar, sakince durun,
En güzel ânı yaşarken sizde kaçmayın,
Koşan bir rüzgâr gibi savrulup gitmeyin,
Bildiğim en sıcak, en dokunaklı anıları silmeyin;

Bir solukta geçen saatler,
Nereye bu acele, bu telaş?
Bırakın biraz daha kalalım bu anın kucağında,
Sanki sonsuzmuş gibi süren bir baharın ortasında;

Göz açıp kapayınca yok oluyor güzellik,
Daha doyamadan, hissetmeden kayboluyor,
Zaman, dört nala koşan atlardan bile hızlı,
Bir nefeslik duruşa bile izin vermiyor;

Oysa ne çok şey var tadına varmak istediğimiz,
Dingin bir akşamüstü, usulca batan bir güneş,
Bir dost sohbeti, bir kahkaha, bir sarılış,
Ama siz, saatler, hep uzaklaşıyorsunuz ellerimizden;

Biraz yavaşlayın, en azından bir nefes verin,
Bir an daha kalalım o sıcaklıkta,
Ne kadar güzel olduğunu fark etmeden geçen anlar,
Sanki elimizden kayıp giden bir rüya gibi;

Daha yaşanılası o kadar çok şey var ki,
Bir anın içine sığan bin mutluluk,
Ama siz, zamanın kanatları, hep ileri uçuyorsunuz,
Bir iz bırakmadan, geçmişin sislerine karışıyorsunuz;

Biraz daha kal aramızda , ey zaman!
Doyduk aslında hayatın tadına,
Bir nefes, bir soluk daha alalım,
Belki bu zulmü de silersin giderken, ama şimdi değil, biraz daha kal burada;

Bahadır Hataylı/15.10.2024/13.20/Namazgah/İST