İnsanlığına hayranım diye
Sen deli divane mi saydın beni kendine
Benden aldığın kadınlığıma ne yazık ettiğimi
Geri alabilmenin ne de büyük bir zafer olduğunu bilmeyi
Sana borçluyum

Dilime gelen onca şey varken
Haykırmak isterken ahlak saydığın ahlaksızlıklarını
Onca bencilliğinin farkındayken
Susarak, bile bile safı oynamayı öğrenmeyi
Sana borçluyum

Hep acı verdin bana diye
Hüznümü mürekkep eyledim kalemime
Saklanıp da bir köşeye
Yazdığım tüm şiirleri
Sana borçluyum

Sen akılsız mı sandın beni kimsesizim diye
Kalbimde sızı sızı üstüne
Her hicranımı görmezden geldiğini bilsem de
Yaralarımı tek başıma sarmanın değerini
Sana borçluyum

Cahilden kaçtım hep zarardır diye
Bir yol aradım durdum meyhane köşelerinde
Yazdım, okudum, çizdim ama
Kelimelerin kifayetsizliğini ezberlemeyi
Sana borçluyum

Uğrunda çok zaman kaybetsem de
Zamanın dışında bir yerlerde
Bağımsız ve sırtını kimseye yaslamadan
Gücünü kendi yüreğinden alıp
Tek başına var olmanın değerini bilmeyi
Sana borçluyum

Yüzünde alaycı bir küçümsemeyle
Artık hiç bir işime yaramıyorsun dedin
Git diye
Arkamdan nankörlük kılıcını bilesen de
Ben en güçlü gidişlerimi
Sana borçluyum

Teşekkür ederim

Özlem SABA