İki tepe arasında kaybolmuş bir adım,
Koşuyorum, varamadım, hep eksik kalmışım,
Biri gelir üstüme, diğeri beni kovar,
Yolları aştım sandım, yine hep yarım;

Omuzlarımda yılların yükü, ağır bir sır,
Dizlerim çözüldü, nefesimden bir kırık,
Tepeye varacağım sanırken kaçtı ufuk,
Yorgunluk hep yolda, peşimde hırçın bir kızıllık;

Gözlerimde fer yok, nefes eksik, dil tutuk,
Ama yüreğimde bir umut, hep orada durur,
Karanlıklar sardıkça dünyayı, ben yine yürürüm,
Bilir misin? Umut, her şeye rağmen ufuktadır;

Her tepeye vardım sandıkça diğeri dikildi,
Gidilecek yol mu kaldı, bilmem, içimden sorarım,
Yine de koşarım, dönerim bir başka hayale,
Çünkü kader beni her sabaha umutla bırakır;

Ellerim boş, yollar ağır, ama başım dik,
Dizlerim titrer, yorgunluk belimi bükse de,
Umut etmektir benim sığındığım tek liman,
Tepeyi aştığım gün, işte o gün başlar bahar;

Bahadır Hataylı/22.09.2024/00.01/Sancaktepe/İST