Çamurlarda koşmayı özledim dostlar,
Ayaklarım toprağa karışırdı baharda,
Küşküt oynarken gülerdik doya doya,
Her adım bir neşe, her an bir başka
Çocukluğumun izleri, kalbimde saklı hala;

Saban yapardık, düşer kalkardık,
Çayırları sürerken çocuktuk biz,
Salyangoz toplar taşlık alana bırakırdık,
Göbelek arardık ellerimizle toprağı yoklardık,
Her adımda masumiyetin tedirginliğini yaşardık;

Gavur pancarı görünce kayalara dalardık,
Kömeç sökerdik, kör bıçakla ellerimiz çamurlu,
Doğanın içinde kaybolmuşçasına mutlu,
Bir hazine bulmuş gibi tedirgin ve sevinçli,
Onun her anını özledim, her ânı saf ve içten;

Cırrık kuşu uçardı, biz sapansız ardından,
Koşardık hızla, yakalayacakmış gibi,
Nergisler açardı, kokusu sarardı bizi,
Doğa bize sırdaş, her çiçek bir dost,
O günlerin masumiyeti hala akar içimden;

Balık tutarken sabrı öğrendim dere kenarında,
Bir olta, bir su, tüm dünya o an önümde
Beklemek uzun ama umut doluydu içimde,
Akşam olurdu, mutluluk dolardı eve dönüşte,
O anları, o sabır dolu günleri özledim şimdi;

Sessizlik içinde çocukluk ne güzel,
Her şeyin basit olduğu, her an değerli,
Oynarken unuturduk zamanın geçişini,
Gözlerimizde parlayan bir ışık vardı,
O saf gülüşleri özledim, o temiz kalbi;

Nergis koparmayı özledim, kokusuyla,
Her çiçek bir hazineydi o zamanlar,
Kokladıkça dolardı içimize huzur,
Doğa bize anlatırdı her mevsimde içini,
Çocukluğumun o saf anlarını özledim şimdi;

Çocukluğumu geri getirebilir misiniz,
O çamurlu elleri, o saf kalbi,
O neşeyle dolu masum günleri,
Her anı, her anıyı yeniden yaşamak,
İçimdeki çocuk hiç kaybolmasın ben ölmeden;

Bahadır Hataylı/11.09.2024/Sancaktepe/İST