Eksiliyorsun nefretinden
Bir ocak bir körük bir demirci
Ateşlerini örslere harlayan zaman
Bir adsız rüzgarın elinde uzaklara
Çocukluğunun yolculuğunda
Yüreği terleyen toprak

Hangi ağacın dalı oldun önem değil
Boyun kırıyorsun hafif
Soyunuyorsun ağırından, zırhlarından
Parmakların sözü tetik değil bilesin
Varsın onlar öldürsün seni
Taşsın bir taşın avucundan göğe su
Sen idama vermedin mi bir aşk vakti
Ömrüne sığmayan benini

Yolun dünya gününe zahmet olsun
Dar odalar gelir bulur nasılsa
Sefer sayısı tükenen ayakların geniş mabedini
Söyleşince ağaç ezeldeki aslına
Bir utanç depremidir sokulur hoyrat tabut
İnsanım dediğin fay hatlarına
Siz bizi üzüp, zanlarınızın siyahına
Boyasanız sisli yüzlerimizi ne

Sıyrılmıyorsun kınından
Yitiriyorsun gözleriden kızıl feri
Olsun, yeni kahramanlar türesin
Kıyıları keşfedilmemiş kıtaların türküleri
Düşsün ölü kaşiflerin sarkacından
Bir sen bakma gece gece gözlerime öyle
Saat insana hem geç,
Hem erken





Şimdi