Kendi kendimle çeilişki içindeyim. Bir yanım insanları sev, anla; insan doğuştan kötü değildir; şartlardır onu kötü kılan, diyor. Öte taraftan karşı çıyor diğer yanım. Sakın ha, güvenme, inanma söylenenlere, diyor. İnsan iki yüzlüdür, çıkarı , perstiji için öldürbilecek özelliğe sahiptir, diyor.

Biraz zorlanarak, bu tanımlamaya, kendimi de dahil ediyorum. Ben, ben hangi şart ve koşullarda kötülük yapabilecek konuma gelirim, diye düşünüyorum?
Evet, hep düşünüyorum, cevabını bulmakta güçlük çekiyorum...

Söylemek istediğim, paradokslarla dolu kompleks bir yaratıktır insan. Anlaşılmaz, anlaması zor olan. Öyle ki, bırakalım yalan söylemesini, egosu için
hile yapmasını, hayvanları öldürmesini, doğanın altını üstüne getirmesini; küçük, savunmasız bir çocuğa, gözünü dahi kırpmadan zarar verebiliyorsa, adı, insan değil, başka bir şey olmalı...

İnsan, su gibi aziz, hayat veren nasıl olabilir, mesela?

Evet, şiiriniz düşündürüyor. Söylencesi derindi, iyi ki, diyorum.

Teşekkürler, saygılar, sevgili Patagon.

Narin'in kaçırıldığını ilk okuduğunda içim cız etti. Dedim ki inşallah sonu diğer çocuklarınki gibi olmaz, olumsuz haber almayız. O süreçte bütün haberleri okudum bütün yazılanlara baktım. Hep korkuyla bekledim, ne yazık ki korktuğumuzda oldu.

çünkü bu ülkede bu coğrafyada daha doğrusu genişletelim bu dünyada savunmasız olmak çocuk olmak kadın olmak ya da kavgacı olmamak yanlış algılanıyor. Ezen insanın iştahı kabarıyor.

Aslında Narin niye öldürüldü ? 
Narin'in ölümüne sebep olan olaylar neydi?
O anne o amca o abi o aile o toplum niye bu kadar korkak ve duyarsız niye bu kadar acımasız.
Bu acımasız merhametsiz yazımızın sebepleri nedir?
Peygamber Efendimizden önceki o cahiliye dönemine yeniden mi döndük ? Şeytan ve nefsimiz niye bu kadar şaha kalktı.

Bütün bunlar aklımı kaç gündür kurcalıyor, bir çocuğu kucağına alıp onun Cennet kokusunu kokladığınızda ona asla zarar veremezsiniz. Zarar veriyorsanız kendinizi sorgulamanız gerekir ben neyim neredeyim bu cinnet bu cinayet mahalli neresi diye bir kez de kendimize sormak zorundayız.
Ve kızmak küfretmek asmak kesmek yerine bu millete rehabilitasyon şart.


Sizin özellikle bu konuyu derinden hissetmiş olmanız ve şiirlerinizde bunu da  aktarmanız okuru bu denli etkilemeniz çok anlamlı, çok güzel çok iyi bir örnek.

("Unutma ki şairleri haykırmayan bir millet / Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir” Mehmet Emin Yurdakul )

Teşekkür ederim Şair yüreğinize merhametinize.