Soluk benizli düşler sarmış dört bir yanımı
Sarı mantolu sonbahar bahaneydi aslında.

Ben giydirdim hüzünleri yüreğime.
Hayatın hangi beline elimi attıysam,
Hep çıt kırıldım, hep zayıf, hep kırılgan.

Kendimi yeri yurdu olmayan göçmen kuşlar gibi hissettim çoğu zaman.

Rüzgarın önünde toplanan sarı yapraklar gibi savruldum
Düşlerim düştü
Nasıl nerde kayboldu bilmiyorum

Bu yüzden
eksik bir senaryonun oyuncusuyla oynuyorum hayatı
sanki her defasında.

_Aynı roller, aynı fragman.

Yağmur yağıyor.
Hüzzam şarkılar söylüyor rüzgar.
Hüzün yığını olmuş boş umutlar.
Ele avuca gelmeyen
Bir sürü uçsuz bucaksız hikaye .
Kıyıda köşede kalmış yarım yamalak sevgi kırıntıları.
Sararıp solmuş kül rengi resimler...
Her ayrılığa mıh gibi oturmuş pişmanlıklar.

Hüzünlerimi sırtıma yükleyip gidiyorum.
Keşkelerle geçmiş bir ömrün ağırlığı var üstümde

_Benim adım sonbahar





Meryem Ayan



Şiirime sesiyle can veren can dostum Gia’ma sonsuz teşekkürler ❤️