0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
113
Okunma
Papatyam!
Artık öyle yorgunum ki
Kırılgan küskünüm bu hayata
Ne yapsam ne etsem bilmiyorum
Soruyorum şimdi sana
Niye ben böyle acılar içindeyim?
Sen neredesin, niye yoksun?
Neden bu ıstırabı yalnız çekiyorum?
Yaşadıklarım reva mıdır bana?
Acılarım, sızılarım varken sen orada
Kendi yaşantında mutlu musun?
Söyle mutlu musun?
Ben ağlarken yüreğim sızlarken
Bu hayata tutunmaya çalışırken
Lanet olsun isyanım var benim bu hayata
Küfredip gidesim var
Yorgun düştü bu beden artık
Yıkılıyorum git gide
İşte uzandığım her dal kökünden kırıldı
Artık ne bir dal kaldı tutunacak, ne de bir umut
Her şeyi yaktıkları gibi umutlarımı da söndürdüler
Yorgunum be dostlar yorgunum
Yorgunum artık Papatyam, yorgun!
