Papatyam!
Bu gece hüznüm boynumdan büyük
Sevdan omuzlarımda taşıyamayacağı bir yük
Bu gece bana yine sabah olmayacak
Ama unutma Papatyam!
Bir daha senin de yüreğine güneş doğmayacak
Bu gece korkularım depreşecek
Yüreğim savunmasız bir çocuk misali titreyecek
Bu gece kibritin kavında son umudum da sönecek
Ama unutma Papatyam!
Beni yakan bu ateş seni de yakmak için dönecek
Bu gece cehennem sıcağındayım
Son nefesimi veriyorum ölümün kucağında
Bu gece ayrılıkların en acısı yaşanacak
Ama unutma Papatyam!
Senin de bedenin bir gün toprakla buluşacak
Bu gece sen diye gireceğim toprağın bağrına
Sadece sevdiğini hiç duymadım ya
İşte o gidiyor zoruma
Lakin ben yine de gül bahçesine giren gibiyim
Çünkü biliyorum Papatyam!
Yokluğum sana da acı verecek
Beni arayacaksın ya da geleceksin
Söyle o halde Papatyam!
Madem bir zaman sonra geleceksin
Bu gönül neden ölümden çekinsin?
Ucunda sana kavuşmak olduktan sonra
Söyle, ölüm dediğin bana neden zor gelsin?