Papatyam!
Kırılgan bir çocuğum ben
Yüreğim cam kırığı
Bütün duygulardan önce öğrendim ayrılığı
Saldırgan diyorlar bana
Oysa kırılganım ben
Gözyaşlarımda mücevher saklıyorum herkesten
Ürküyorlar gözümdeki ateşten
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen
Gözü kara cesaretimden
Diyorlar ki bir yanı sarp, bir yanı uçurum
Bir yanı çılgın dağ doruğu
Oysa böyle yapmasam ben
Nasıl korurum içimdeki çocuğu?
Bir yanım çılgın nar ağacı
Bir yanım buz sarmalı
Temmuz sıcağında içim kış ayazı
Gün zemheri, puslu güneş
Geceler uzun haydi vur damarına
Keskin bıçağı, vur yareme!
Kanasın oluk oluk, yansın ciğerim
Kirpiklerimde asılıdır sevdan
Bir darbe de ona vur!
Yitirdim benliğimi savruldum çıkmaz sokaklara
Eridim yudum yudum aşkla
Sızlasın tutan eller
Yansın öptüğün dudaklar
Yak ateş gibi yüreğimi!
Dökülsün dokunduğun saçlar
Kes sen diyen dilimi, adını anmasın!
Çıkar gözümü görmesin seni!
Yansın bedenim yok olsun
Sensiz ağlarken şiirler
Unutma ezber bozanım unutma!
Kırılgan bir çocuğum ben…