Bir ezandı kulağımın ilk ninnisi
Ve adı koyuldu hayatımın
Daha ilk rüyamdı ne garip
Çok uzaklarda idi toprak kokusu
Kırkım çıkmamıştı demek ki daha
Unutmak mümkün mü?
Düşe kalka büyüyen çocukluğumun
Dizlerimi salıyordum son defa
Çamur adımlara veda etmiştim
Aklım takılınca saçlarına
Ve başlamıştım her kayan yıldızla dilek tutmaya
Sen ilk limanımsın demirlediğim hayatın girdabına
Ve son dileğim iki dudak arasına
Gidip gelen bir bilinçle çözmeye çalışıyorum
Sevdanın kör düğümünü
Söyle hangi sabrın selametindesin?
Ey ömür verdiğim Papatyam!
Şimdi soruyorum bu soruyu
Madem ölmeye hazır değildin
Niye aşkı oldun bu yüreğin?
Bak son durağa çeyrek yok
Belki de erken olacak galiba bu veda
Hangi aşk mutlu bitmiş ki?
Bir bilinmeze katıp kendini
Şimdi bir cevap ara, ara bulursun belki
Nasıl bir cehennem ateşidir ki içimde yanan
Yakıp kavurur, kül eder beni
Gel, bir su dök, sönsün bu aşkın ateşi
Bir ömür boyu vuslatı, seni bekledim
Ama sen bıraktın zamanın ahirine
Madem hazır değildin ermek için vuslata, ölüme
Bekle şimdi o sala sesini, bekle ömrümün son nefesini…