Papatyam!
Sen aç kollarını ben gelirim
Yedi kat yerin dibinde
Cehennemin en yangın ateşinde
Kavrulmuş mülteci çocuklar gibi
Kapı eşiğinde ağlaya ağlaya
Gözyaşımı içe içe gelirim
Yeter ki sen aç kollarını ben gelirim
Kutup ayazında oltaya takılan balık
Başında titreyen Eskimo
Amerika da katledilen Kızılderili
Almanya da fırına verilen Yahudiler gibi
Urfa da ateşe atılan İbrahim
Mekke de taşlanan Muhammed’e
Muson yağmurunda kalan umut
Olsam da gelirim Hindistan’dan
Türk Dağının kırlarında aslan pençesiyim
Şahin gagasında parçalanmış tavşan
Ak suyun şelalesinde uçurumdan düşen su damlası
Olsam da gelirim
Kar altında kalsam da buz tutsa iliğim
Cehennemi mesken tutsam
Cayır cayır yanıp kül olsam
Dicle’nin sularında hırçın hırçın aksam
Kızıl Denizde tuzlu gözyaşı ve Ak Denizde tutsak
Atlas Okyanusunda dolaşsam da yine gelirim
Özgürlüğe ihanet eden
Esarete teslim olup kollarında
Son nefesimi, ecelim sen olsan da sunmaya gelirim
Yeter ki sen aç kollarını, ben sana gelirim…