Papatyam!
Gittiğim yollar sensiz, sana çıkmaz bilirim
Ama yine de boynumu büker giderim
Sorma niye gidersin diye
Yollarım puslu, ellerim boş, dilim olsa da lal
Kara sevdadır der, mecnun olur yine giderim
Gönül bahçem tarumar olmuş
Ne gül açar, ne de bülbül öter
Dağlarıma ise bahar gelmez
Sen diye sevdiğim papatyalar açmaz
Sözlerim bu gece yük oldu gönlüme
Hasret türküleri ağıtlara döndü gidişinle
Bir ömür verdim, tek gülüşüne
Vuslat der dururum başka gelişine
Gezdiğimiz yerler, benim gibi mahzun
Gelecek günler, asırlar kadar uzun
Dayanılmaz acılar, yaşanmışlıklarım biçare
Elleri kınalı deyişin kaldı belleğimde
Ceylan bakışların uzaklara dalar öylece
Dilimde hep adın, her an okunur her kelime, her hece de
Günlerim sensizlikle oluyor gece
Gönlüm gurbet ellerini sevmedi
Günleri saya saya bitiremedi
Sanki bir bilinmeyen denklem, bir bilmece
Aslında sendin her şey
Gitme, kal diyordun yanı başımda
Tadın, huzurun olsun yemeğinde, aşında
Sensizlik bir kâbus gibi çöktü başıma
İnan giderken kan akıyor gözümün yaşında
Yeminim var, ömürlük, ölümsüz aşkına
Öldüğümde seni çok sevdiğimi yazsınlar mezar taşıma…