Merhaba saklı sevdam, Papatyam merhaba!
Bu gece bir aslan kadar yürekli
Ama bir serçe kadar ürkek geldim sana
Aslında şu an birkaç şehir ötede değilsin
Benimlesin biliyorum
Ama senin sabahına, senin gecelerine benzemez
Buralar soğuk olur sevdamız gibi
Üşüme diye sabahın yanı başına koydum hayalini
Hani can kenarına can kenarımı
Benim bile adını koymadığım orası işte
Bırak her zamanki gibi karanlık kalsın odam
Zaten konuşmak zor iken olmuş yüreğim utanır
Korkarak susarım gözlerini görürsem
Biliyor musun, aslında hiç düşünmedim
Ve hiç nefesime uyup günah yaşamadım senin dışında
Her gece hayalinin ateşiyle yanıp onunla aydınlandım
Ona kul oldum, ona inandım
Çabuk demlen diye yüreğimde
Ne çabukta yudumladım seni ruhumla
Ve ne çok öldüm ben sana
Bir ben bilirim, bir de bu karanlık gece
Benimkisi yağmurla toprağın aşkı gibi
Buram buram sen kokuyor gecelerim
Senden habersiz seninle yaşadıklarım
Anlatmak isterim ama nefesim utanır
Mesafeler utanır, geceyi kıran güneş utanır
Sustuklarım dile gelse aşkını yazan kalem utanır
Canımı almaya gelen Azrail utanır
Aslında bir şehir, bir gece, bir hece
Bir nefes ötemdesin, uzatsam ellerimi
Belki de benden ötesin
Ama korkuyorum Papatyam!
Ya sevmezsen, tutmazsan yüreğimi
Ya da söker alırsan hayalini gecelerimden
Ya nefessiz kalırsam bu kahbe dünyada
Yok sevdiğim yok, ben de kalsın ölümler
Ben de kalsın üşümeler
Ben de kalsın hayallerinle sevişmeler
Sen bile bilme senle yaşadıklarımı
Sen bile bilme seninle yaşlandığımı
Ama sadece seni sevdiğimi bil, hisset!
Bu da yeter saklı sevdama…